Julia

Julia. Een geslaagde examenkandidaad die haar weg vindt naar de hoofdstad van Catalonië: Barcelona. Weg van huos met de bedoeling om niet terug te keren. Het begint allemaal met het ouderwets liften naar de stad.

'Stap maar in' zei de man met een knikje. 'Ik moet zelf naar Compiègne, dus vanaf daar moet je een andere lift regelen.'
Nadat ze haar bagage op de achterbank had gelegd, stapte ze in. Nu ze naast hem zat had ze tijd om hem eens te bestuderen. Hij had groezelig haar en een baardje, waarin enkele grijze strepen te ontdekken waren. Zijn kleding was vaal en gekreukt en leek dezelfde leeftijd als zijn auto te hebben.

Als je leeft voor het ombekende, dan kan het zijn dat het resultaat niet zoals je dat had verwacht, maar toch moet je er mee kunnen leven. Julia maakt het mee.

Julia liep achter de man de deur door, waarna ze op een kleine binnenplaats kwamen. De muren waren ooit vast geschilderd, maar de gele verf was bijna geheel verdwenen, waardoor de muren grijs en dof waren. Tegenover haar zat een deur en een trap naar een kleine gallerij. De man ging de trap op en liep naar de tweede en laatste deur. Deze zag er al net zo slecht uit als de muren, maar Julia vond dat ze niet moest zeuren. Een dak boven haar hoofd was genoeg. De man opende de deur en liet Julia binnen. De kamer was niet er groot, maar het was alles wat ze moest hebben. Een keuken, een badkamer en een bed. Het bed stond dan wel in de hoek naast een tafel, maar dat maakte niet uit. Nadat ze de badkamer had bekeken vroeg de man of ze het wilde huren. 

Dit waren twee koeine fragmentjes uit het verhaal dat ik op het moment aan het schrijven ben. Ik kan hier natuurlijk niet alles posten, maar ik hoop toch dat het een klein inkijkje geeft.

Anna